Clarksdale-Greenwood

Zo.....na een dolle zaterdagavond in Ground0Zero waar watjes in je oren bij sommige nummers wenselijk waren maar ook mooie Mississipi blues te horen waren en we voor $60,00 gegeten, gedronken en geluisterd hebben zijn we om +/- 10.00 teruggegaan naar ons hotel waar we op TV nog een prima muziekprogramma vonden. Nog lang naar gekeken vanuit bed tot de (oog)lidjes dicht vielen. Vandaag op weg naar Tallahatchie Flats, Greenwood in zo'n slavenhut. Klinkt een beetje genant met ons rijke leven in zo'n slavenhut maar ja wij willen ook wel es wat anders dan al die luxe motels. Na een omweg via Cleaveland de 8 opgezocht naar Greenwood, ik (Rob) houd van mijlen maken, we zitten nu op 5500 mijl. En weer dankzij Miep (wordt vervelend hoor) in  de Tallahatchie Flats aangekomen..na wat zoeken, want er was niet veel naast die hutten, vonden we een sleutel in een envelop en hoe toepasselijkonze hut heet Nellie's, Corrie's 2e naam. Maar omdat de hut nog schoongemaaakt moest worden, vroeg een donkere man ons om bij hem in de hut te wachten. Wat bleek, de man was Ben WileyPayton de Zanger/gitarist van de Mississipi Blues Band, die deze avond speelt in het Blues House, zie foto. De man vertelde zijn levensverhaal  wat mooi zeg en als toegift speelde hij met zijn gitaar en zong de Mississipiblues, wat ontzettend leuk was. Er werd geklopt de hut was klaar, en konden we hut Nellie's opzoeken en hebben we met de kids geappt en gefacetimet om ze te laten zien waar en hoe we zaten. Vanmiddag gaan we dus luisteren naar Ben Wiley en zijn band en nu kan ik eindelijk ook aan het bier, want ik hoef hier niet meer te rijden en eten kan hier ook, dus dat treft.   

PS Corrie eindelijk op haar plek, breiend in Granny's stoel op de veranda van Nellie's home, hahahahaha